't is nergens zo schoon als op de Nieuwmoer...

dag 181: dinsdag 08/01/08

Ons ma en ons pa hebben de nacht in Buenos Aires goed overleefd, dus was vandaag de eerste opdracht een veilige parkeergarage zoeken waar de josmobiel in past. Echt gemakkelijk was het niet, maar even later hadden we er toch een gevonden.
Deze zijn we de kleurrijke wijk La Boca gaan bezoeken. Tango dansen op straat, gezellig terrasjes en heel heel warm. Na La Boca konden we bij de airco van cafe Tortoni een beetje bekomen.

dag 182: woensdag 09/01/08

De Juan en de Maty arriveerden vanmorgen al vroeg met de bus. Nu volgde nog de papierhandel bij de notaris om de Juan de volmacht te geven om met de josmobiel naar huis te rijden. Stempeltjes, nummerkes, kopiekes... alles kwam eraan te pas. Om 1 uur in de namiddag konden ze dan toch richting dorp vertrekken. En de Weking richting haven. Terwijl ons ma en ik het winkelcentrum aan het bekijken waren, moest de Weking weer afhandelen met een hoop douaneformaliteiten. De bureaucratie is in Zuid-Amerika ook al goed doorgedrongen.
's Avonds eerst de grote boom op de Plaza San Martin gaan bekijken en daarna een hapje gaan eten.

dag 183: donderdag 10/01/08

's Morgens is de Weking weer richting haven getrokken en ons ma en ik weer richting shoppingcentrum... er moet verschil zijn hé! Toch was hij verrassend vroeg terug en konden we 's middags het laatste shoppen met z'n vieren samen doen. Vandaag bereikte het kwik temperaturen van 41,5 graden, dus was een siesta hoognoodzakelijk.
Vanavond het laatste avondmaal beklonken met een goed glaasje wijn bij een goei stukske Argentijns vlees.

dag 184: vrijdag 11/01/08

De dag van vertrek... De taxi naar de luchthaven genomen, valieskes afgegeven, beetje in de tax free rondgedalkt en de vlieger op voor een lange nacht.
British Airways heeft wel een fantastisch entertainment systeem, dus vlogen de uren iets sneller voorbij.

dag 185: zaterdag 12/01/08

Vanmorgen vroeg geland in London Heatrow, een snelle aansluiting naar Brussel, die een beetje vertraging opliep door iemand, die niet stopte met zagen over een beetje zeer aan zijne voet. Om half 12 stonden we dan toch aan de grond in Brussel. Na de ontdekking dat ons koffers nog in London stonden, toch snel doorgegaan, ons moeke en ons vake gevonden en hup hup naar de auto. Om half 2 moesten we namelijk in het gemeentehuis van Essen zijn voor de trouw van de Frithjof en Evi. Net op tijd kwamen we binnengestormd en zo werd het nog een prachtige dag voor die twee en voor ons ook natuurlijk. Een betere thuiskomst kunt ge niet hebben, dan op een goei Belse trouwerij terechtkomen...

Ushuaia - Buenos Aires

!Eerst en vooral aan iedereen een geweldig 2008!

dag 172: zondag 30/12/07

Toen ons ma ons vanmorgen wakker maakte met de mededeling dat het uur verzet was en dat het dus al een uur later was, dachten we eerst dat het een trucje was om ons vroeger uit ons bed te krijgen, maar blijkbaar was het toch waar. Hier verzetten ze de klok dags voor oudjaar.

In de namiddag hebben we een boottochtje geboekt om de pinguïns en de zeeleeuwen te bekijken. Eerst een beetje rondhangen in het stadje en dan de boot op. De tocht was echt prachtig. De luie zeeleeuwen en de entertainende pinguïns waren echt fantastisch. De terugtocht verliep een beetje wilder en al snel lag heel de boot te kotsen. Van ons gezelschap was ik de enige die even naar buiten moest om een beetje lichter weer naar binnen te komen.

dag 173: maandag 31/12/07

“Helder klinkt ons liedje door de winterlucht…”

Vandaag staat het bezoek van het nationaal park op de planning. Hier eindigt ook ineens de weg, dus zuidelijker kunnen we gemotoriseerd niet meer geraken.

De avond was echt leuk. De campingbaas had echt veel moeite gedaan en had een bangelijke barbecue geprepareerd. Na het eten kwam het dansen, het drinken, het lachen, het zwanzen en het zat naar de tent geraken… De Weking heeft voor het eerst in zijn leven tabak gesnoven. De Zwitsers lieten niet meer af, dus moest hij wel. Ik ben er gelukkig onderuit geraakt.

dag 174: dinsdag 01/01/08

Na iedereen dag te zeggen op de camping, zijn we rond de middag toch kunnen vertrekken. Een campingplekje zoeken dat ons beschutting kon bieden tegen de wind was niet gemakkelijk, maar iets voorbij Estancia Sara is het toch min of meer gelukt.

dag 175: woensdag 02/01/08

Chili weer binnen, de ferry weer nemen en Chili weer buiten. De grenzen waren deze keer heel wat minder druk, dus ging het allemaal wat sneller. In het nationaal park Monte Leon hebben we een prachtig kampeerplekje gevonden aan de kust met z’n prachtige kliffen. De camping was nog in opbouw en water of wc’s waren er nog niet aanwezig.

dag 176: donderdag 03/01/08

Toen we het nationaal park vanmorgen buitenreden, stonden er 2 gasten te liften. Ons ma en ons pa hebben ze dan maar vanachter in de josmobiel geïnstalleerd, zodat ze toch al iets dichter bij hun bestemming geraakt zijn.

In Caleta Olivia hebben we een plekje gevonden aan het strand. De koude patagoniawind zorgde ervoor dat we vroeg in ons tentje lagen, maar niet zo goed geslapen hebben van het geflapper.

dag 177: vrijdag 04/01/08

Wat doet ons pa als hij een weggetje ziet naar een mooi, groot, verlaten zandstrand? Erin rijden natuurlijk en dan ineens de zee in ook. Het leverde wel een paar mooie josmobielfoto’s op en ons pa en de Weking hebben zich nog eens goed uitgeleefd.

Bij het verlaten van het strand, had ons pa zich een beetje misrekend en reed hij even vast. Snel op 4x4 en terug achteruit rijden – allemaal geen probleem voor de josmobiel.

Toen we in Trelew een Mercedesgarage zagen, zijn we even gestopt om een nieuwe luchtfilter en mazoutfilter te laten steken en een uurtje later waren we alweer aan het bollen.

Stilaan ging de koude wind over in warme en toen we het badplaatsje Puerto Madrin bereikten, was het al goei strandweer. Hier hebben we dan maar een camping genomen met iets te lawaaierige barbecueërs.

dag 178: zaterdag 05/01/08

Pampa: struiken, struiken, struiken, iets hogere struiken, iets lagere struiken en nog steeds struiken…

In Rio Colorado hebben we een mooie camping genomen aan de rivier. Het zwembad kon ons wat verfrissing bieden, want het is weer lekker zweten.

dag 179: zondag 06/01/08

De dag van het onweer. Net vertrokken en het begon al te regenen. Ik dan maar in de josmobiel, de Weking zijn inserts aan en verder. Iets later ging het weer over, dus ik terug op de moto, gezellig buiten middageten en weer verder. En toen begon het pas echt. Eerst met zandstormpjes, waarna ik weer de veilige beschutting van de josmobiel opzocht. Niet zo’n slechte keuze blijkbaar, want na wat bliksemen en donderen kwamen de hagelbollen naar beneden. Aan een tankstation konden we wat beschutting vinden. De hagelbollen waren ondertussen gegroeid tot het formaat van golfballen en de Argentijnen gooiden alles op hun auto’s om schade te verkomen. Automatjes, handdoeken en zelfs kleren moesten eraan geloven. Toen het weer een beetje doenbaar was, reden we door en zagen we aan de kant iemand vast zitten met z’n auto. De Weking en ons pa zagen hierin de perfecte gelegenheid om de winch eens te testen en de Argentijn was blij dat hij geholpen werd. Iedereen gelukkig dus.

In Pehuajo hebben de Weking en ik een hotelletje genomen en ons ma en ons pa hebben de josmobiel aan het dorpsplein geparkeerd.

dag 180: maandag 07/01/08

Vandaag worden de laatste kilometers naar Buenos Aires afgerond en de eerste papieren worden al in het bureautje van Ecu Line binnengegooid. Ons pa en ons ma gaan nog in de josmobiel slapen terwijl wij al een hotelletje genomen hebben. Morgen zoeken we een bewaakte parking, waar we de josmobiel veilig staat en nemen zij ook hun intrek in het hotel hier. De Juan komt de josmobiel overmorgen hier ’s morgens ophalen zodat hij een paar maanden in het dorp op ons ma en ons pa kan wachten voor de volgende reis.

We did it.... All the way....

dag 162: donderdag 20/12/07

Vandaag vanuit Mendoza vertrokken richting Malarguë. Vanavond zouden we de Peter ontmoeten. Hij kan ons inhalen door de pekweg te nemen waar wij kiezen voor de gravel, die de Peter zich nog heel goed herinnert van 4 jaar geleden. In Malarguë begon het wachten dan op een niet verschijnende Peter.

dag 163: vrijdag 21/12/07

Eerst internet checken, maar niks van Pierre en co gehoord. Dan maar doorgereden over een pekweg, die eigenlijk gravel was, maar toch stilaan weer veranderde in pek. In een dorpje hebben we ons op het plein weggelegd voor een lange siesta. In Chos Malal zijn we uiteindelijk beland op een camping waar de Siegbert 3 weken geleden ook gestaan heeft. De Weking en ik zijn alvast wat kerstdecoratie gaan kopen om in de sfeer te komen.

dag 164: zaterdag 22/12/07

Nog steeds niks van Peters bende gehoord en stilaan begint de ongerustheid te stijgen. Ongeval? Politieproblemen? We sturen nog wat mails en hopen op nieuws. We rijden door richting Bariloche en worden vaak getrakteerd op prachtige vergezichten. Aan de kruising San Martin de los Andes en Bariloche een plekje gevonden aan de rivier, waar we na een kampvuurtje in bed gekropen zijn.

dag 165: zondag 23/12/07

Bariloche en de prachtige omgeving met z’n vele blauwe meren en wit besneeuwde bergtoppen gepasseerd en de Weking zich alleen op de motor laten amuseren in de leuke bochtjes. Vandaag zijn we vergevorderd en hebben we tussen Tecka en Gobernador Costa weer een mooi plekje gevonden bij een riviertje. Na ne lekkere bbq ons nestje weer opgezogd.

En vandaag weeral zonder nieuws van Peter en aanhang. De ongerustheid stijgt nu echt…

dag 166: maandag 24/12/07

Vanavond kerstavond…

Opgestaan met platten tuup. De voorband van La Poderosa was plat, dus eerste werk was een gomeria zoeken. Het dorp was gelukkig niet veraf, maar de eerste gomeria wilde ons niet helpen. Vele gebaren en grijpen naar de edele delen maakte ons duidelijk dat we niet welkom waren. De andere mecanieker kwam net uit bed, maar wilde ons wel helpen.

Met gemaakte band weer op weg, maar slechts voor enkele kilometers. Daar stonden we in the middle of nowhere weer met platte voorband. Gelukkig stopte een behulpzame Chileense camionchauffeur met compressor bij. Na wat vloeken, trekken en duwen was de band weer gemaakt. Uiteindelijk zijn we nog tot in het dorp Perito Moreno geraakt en kregen we eindelijk de verlossende mail van de Pierre. Alles was in orde… Dat viel ook weer mee.

Voor kerstavond zijn we gaan eten in het enige restaurant van het dorp dat open was.

Onderweg hebben we nog een gordeldiertje gezien een grappig klein beestje dat sneller loopt dan ik verwacht had.

dag 167: dinsdag 25/12/07

Door het eindeloze landschap met enkel af en toe een struisvogel en een lama zijn we tot Fitz Roy geraakt. Een prachtige berg met enorme steile wanden en overal gletsjers. In El Chalten hebben we een prachtige camping genomen met zicht op de bergen.

dag 168: woensdag 26/12/07

Van Fitz Roy naar de gletsjer Perito Moreno gereden. Wat een prachtig wonder der natuur. Het gekraak van de immense gletsjer was fantastisch. Op de camping kwamen we een Duitse mobilhome tegen en dat bleek de man te zijn, die op de boot op de josmobiel gepast heeft. Hij heeft de inbraak ontdekt en heeft nadien de sleutel bewaard. We hebben hem dan maar getrakteerd op een paar pinten en zo werd het weer een gezellige avond.

dag 169: donderdag 27/12/07

Ushuaia begint in ons bereik te komen. Vandaag zijn we gereden tot vlak voor de Chileense grens. Daar hebben we een plekje gevonden aan het Laguna Azul, een lagune in een oude vulkaankrater. Daar stonden nog Duitsers met een Defender en met een volkswagenbusje. Met wijn, bier en thee werd het weer een gezellige avond.

dag 170: vrijdag 28/12/07

Vandaag Chile binnen en Chile weer buiten en weer ontdekt dat het IQ van Chilenen lager is dan dat van de Argentijnen. De ferry over de Magellaanstraat was prachtig. De dolfijnen kwamen ons entertainen en sprongen heen en weer. ’s Avonds hebben we een plek gevonden naast de kant van de weg in een feeëriek bosje.

dag 171: zaterdag 29/12/07

USHUAIA: WE DID IT… ALL THE WAY!!!

Laat de champagnekurken knallen, want we zijn er geraakt…

Ushuaia al eens gaan ontdekken, de was afgegeven een gezellige camping genomen, waar de Duitsers van de Blue Lagoon ook zitten. Hier op de camping gaan we ook oudjaar vieren.

Vrolijk kerstfeest allemaal

rijden, rijden, rijden, ...

dag 159: maandag 17/12/07

Omdat een deel van de weg, die op de kaart als gravel stond aangegeven, reeds geasfalteerd was, vlotten de kilometers iets sneller dan verwacht. Het woestijnachtige landschap met op de achtergrond een bergketen raasde voorbij. Toen we aan een groenten- en fruitstandje stopten, vertelde die man ons over een plek waar we konden zwemmen zo’n 10 kilometer verder. We konden eerst niet goed geloven dat je in dit droge landschap überhaupt 1 druppel water kon vinden, maar toen we de plek bereikten, zagen we dat hij zeker niet overdreven had. Het was een zwemplekje zoals in de film met een watervalletje dat in een breed en diep stukje rivier viel. Echt prachtig. We mochten er ’s avonds gratis kamperen onder de hoge bomen, die ons voor de zon konden beschutten en hebben er nog lekker veel te veel gegeten. Ons ma bestelde namelijk een portie kip met sla en daarvoor kreeg ze een volledig reuzekieken en een bak sla.

dag 160: dinsdag 18/12/07

Vandaag een prachtig stuk weg afgelegd door een bergpas, die een beetje onverwacht op onze weg opdook. In het nationaal park van Talampaya zijn we gaan kijken naar de metershoge wanden, waarnaast je plotseling heel klein lijkt. Om Valle de la Luna binnen te mogen waren we te laat en de doorgangsweg, die op onze kaart staat, bestaat blijkbaar niet. Dan maar niet naar Valle de la Luna. Je moet altijd een reden achterlaten om nog eens terug te komen he… In het volgende dorpje, zo’n 70 kilometer verder, hebben we dan een camping gevonden.

dag 161: woensdag 19/12/07

Woestijn, woestijn, woestijn. We hebben vandaag heel wat kilometers afgelegd in de schroeiende hitte. Toch waren we vroeger dan verwacht al in Mendoza. Hier in Mendoza hebben we dan een hotel genomen om een beetje te bekomen van het vele aantal kilometers en te genieten van een airco.

Dag Salt...

dag 155: donderdag 13/12/07

Uit Cafayate vertrokken langs de prachtige canyonachtige weg, die ons naar het natuurlijke amfitheater en de duivelsnek bracht. Verder volgde nog een smal bergpasje met een weg op maat van den darm. Het was hier plotseling weer veel groener en voorbij de pas weer ineens droog. ’s Avonds zijn we in Purmamarca beland met z’n bekende berg van de 7 kleuren. Aan het marktje in het dorp kon ons ma niet weerstaan, dus weegt de portefeuille weer wat minder.

dag 156: vrijdag 14/12/07

Vandaag was het wel een gek dagje!

Eerst vanuit Purmamarca vertrokken langs het veelkleurige landschap richting Humahuaca. Onderweg was er een wegblokkade van een stelletje stakende paljassen. De Siegbert stond op kop en ruimde een paar takken weg, zodat wij er allemaal doorkonden. Daardoor stonden wij tussen de 2 blokkades in. Toen de Weking en ik een ventje met een katapult, die precies niet doorhad dat zijne katapult een terugslag kon geven, want z’n tandjes waren allemaal half afgebroken, in de gaten aan het houden waren, zagen we in onze linkerooghoek ons pa los over de takken, die de barricade moesten voorstellen, vlammen. Door de josmobiel waren de takken wat aan de kant geruimd en konden wij dus ook weer door. Tijd terwijl hadden de kleine vrouwtjes zich al rond de auto van de Siegbert, die nog aan de eerste blokkade stond, verzameld. Omdat ze met stenen aan het dreigen waren, kon hij onmogelijk doorrijden. Toen de Weking dat zag gebeuren snelde hij ernaartoe zodat hij met de auto kon doorrijden, terwijl de Siegbert de vrouwtjes en de takken uit de weg duwde. Annelies was ook aan het helpen met het weggooien van takken en zelfs de Lander hielp een beetje met mee roepen tegen de agressieve menigte. Toen we er dan toch doorgeraakt waren, stond er nog een vlaggetje van die gasten op de weg. De Weking probeerde het vanop de moto nog omver te stampen, maar het was de Siegbert die het vlaggetje uiteindelijk te pakken kreeg en met een vreugdeskreet op de grond smeet.

Iets verder bereikten we dan Humahuaca, waar we om het hele voorval al hartelijk moesten lachen. De Lander begon stilaan toch te beseffen dat die mevrouwen daar niet zo lief waren en dat ze precies toch echt met een steen wilde gooien. Humahuaca was een gezellig dorpje met weer een gezellig marktje.

Toen we na onze lunch in Abra Pampa, de ruta 40 wilden opdraaien, zette de Siegbert de Toyota aan de kant met minder goed nieuws. De boite deed het niet meer en hij kon geen vitesse meer pakken. Onder, boven en in de auto gezocht naar een mogelijke oorzaak met als besluit dat waarschijnlijk de boite kapot was. Daar kwam dan ons verplichte afscheid. Leuk was het niet om zo afscheid te nemen, maar een andere optie was er niet. De Siegbert is in 4^e, de enige vitesse die hij nog kon nemen, terug richting Abra Pampa gereden en wij zijn dan zoals gepland de ruta 40 opgedraaid. Uiteindelijk hebben we nog een heel stuk ripio afgelegd voor we een slaapplekje gevonden hadden iets voorbij Tres Moros.

Allé SALT (Siegbert-Annelies-Trigven-Lander), tot in België en veel succes met de reparatie…

dag 167: zaterdag 15/12/07

Een dag met veel hoogtepunten, letterlijk dan…

Vanmorgen vroeg doorgereden tot we ineens problemen kregen met de moto. Er is iets mis met de weinige elektronica, die zich in onze moto bevindt. De lichten marcheren niet meer en hij wil ook niet meer starten. Na even kijken, besluiten we om hem vandaag maar gewoon in gang te duwen tot we ergens zijn waar we rustig kunnen kijken. In San Antonio de los Cobres een goei ontbijt genomen om ons te preparen voor de grote pas. De weg naar boven was enorm uitgewassen en lag af en toe ook bezaaid met stenen. We hebben nadien horen vertellen dat deze tijd van ’t jaar eigenlijk niemand naar boven rijdt. Het uitzicht was echt fantastisch en de blijdschap was groot toen we boven waren. Het bordje met ‘4895 m’ stond er te pronken terwijl de gps 4953 m aangaf. We zullen de gps dus maar geloven. De voertuigen deden het goed op de hoogte, hoewel ons pa wel besloten heeft om zijn toerentalbegrenzer er tegen de volgende keer uit te smijten.

De weg naar beneden was iets minder tof voor de motorrijders onder ons. Vanop de top begon de natte sneeuw naar beneden te vallen. De combinatie van sneeuw en mist zorgde ervoor dat we met ons scherm open moesten rijden en we al gauw een koud snoeteke kregen. Kletsnat zijn we dan beschutting gaan zoeken in de josmobiel, waar de Weking z’n inserts en een fleece heeft aangetrokken en waar ik de rest van de dag verbracht heb.

Op de weg naar beneden kon de josmobiel de scherpe bochtjes soms maar juist nemen en iets later had een rivier de weg overspoeld. De rivier kolkte hevig, maar toen een oude peugeot de overtocht waagde, lieten we ons toch ook niet kennen. Voor de motor was het nog net iets spectaculairder als voor de josmobiel, maar wij vonden het al spannend genoeg.

Cachi was uiteindelijk het eindstation van de dag. Toen we gingen eten en de Weking de motor terug ingang wilde krijgen, lukte het zelfs niet meer als we hem achter de auto bonden. Dan maar op sleep richting camping en morgenvroeg het probleem opspeuren.

dag 158: zondag 16/12/07

Eerste werk: de moto weer in gang krijgen. Zadel, naftbak en zelfs cockpit demonteren, ons pa erbij met het elektrisch schema en de Weking met luisterend oor, speurende ogen en frullende vingers. Na een tijdje de kabels te volgen, hadden ze het probleem gevonden. Het was gelukkig gewoon een kabeltje aan de starter dat van z’n pinneke gefloept was. Niks ergs dus. Bij de werkzaamheden werden nog een paar andere mankementjes opgespeurd en verholpen, zoals loshangende uitlaat, afgebroken pinkers en loszittend sjoepapke. Tegen de middag was alles opgelost en waren we klaar voor vertrek. De weg was weer ongelofelijk mooi. De rotsen steken als schuine platen in alle richtingen uit de grond. Ertussen door laveren levert vaak wondermooie taferelen op en het aantal josmobielfoto’s is weer enorm de hoogte in gejaagd. In Cafayate hebben we dezelfde camping genomen als een paar dagen geleden samen met salt en daarmee is onze lus in het noorden van Argentinië afgerond. Dit was in ieder geval al een prachtig deel van Argentinië…

en wijle weg

dag 150: zaterdag 08/12/07

Vandaag ons ma en ons pa het dorp leren kennen, op bezoek geweest bij de Gustav en Karin. De Gustav heeft de nieuwe schokdemper ingebouwd, de Weking de banden vervangen, dus zijn we weer klaar voor vertrek. Samen met de Siegbert en Annelies zijn we nog lekker gaan eten. Afvallen zal niet lukken in Argentinië.
De rolstoel van ons pa is vandaag ook gearriveerd, dus kan hij weer kunstjes doen a volenté.

dag 151: zondag 09/12/07

Vandaag is het Assadodag... vreten tegen de sterren op. Vanmorgen heb ik eerst met ons ma en ons pa een toerke gedaan rond het meer, terwijl de Juan en de Weking de assado (bbq) aan´t voorbereiden waren. Om 1 uur begon het volk bij de ouders van de Juan te arriveren en kon het vreetfestijn beginnen. Zet de knoppen van uw broek al maar open. Toen we helemaal volgevreten waren, hebben we het karrenmuseum van de vader van de Juan nog bezocht. ´s Avonds kwam de Fede nog op het briljante idee om Pollo al disco te maken. Kieken vreten om 1 uur ´s nachts dus. Gelukkig was het allemaal ongelofelijk lekker.

dag 152: maandag 10/12/07

Tijd om door te rijden uit het dorp. We hebben lang genoeg op ons lui kont gezeten. Eerst nog overal goeiendag gaan zeggen, waardoor we pas over de middag vertrokken waren. Uiteindelijk toch nog een redelijk aantal kilometers afgewerkt, waardoor we in Ojo de Agua terechtkwamen. Een mooi kampeerplekje gevonden aan een klein riviertje met een paar wildlopende varkens. Nog belangrijk nieuws vandaag: de Siegbert heeft nen hond doodgereden. Hij heeft nu dus 1 streepke en ons pa nog geen...

dag 153: dinsdag 11/12/07

Struiken, struiken, nog struiken... hé een zoutmeer en heel veel vogels en geiten. De Siegbert heeft de kop van een dode koe op zijn bullbar gebonden. Ze hebben het vel er nog een beetje moeten afkrabben, want ze was nog niet rot genoeg. In termas de Rio Hondo een camping gepakt met lekkere warme baden. Ietwat veel nachtlawaai op de camping ernaast, maar de wc´s waren proper.

dag 154: woensdag 12/12/07

5 maanden op pad vandaag. Van de termaalbaden doorgereden tot Cafayate. Door een stukje jungle gereden tot je ineens weer cactussen tegenkomt. Mooi, mooi. De leuke bochtjes maakten ons een beetje sneller dan de 2 vierwieligen, waardoor we wel een paar leuke fotootjes konden schieten.
In jat kaffe of was het Cafayate hebben we een camping genomen, zodat we ´s avonds nog een beetje door het stadje konden dwalen.